(Özel Röportaj-Feray Gövercin) 
CAPİTOL AVM de Satın Alma Müdürü Erdem Bora Gül RöportajıBiraz kendinden bahseder misiniz? Depremden sonra nasıl bir destek organize ettiniz; kaç gün kaldınız ? - 41 Yaşımdayım. CAPİTOL AVM de Satın Alma Müdürü olarak çalışıyorum. Biz grup şirketler ve bireysel olarak hepimiz gibi deprem haberini aldığımız ilk andan itibaren ‘nasıl destek olabiliriz’ diye düşünerek planlar yapmaya başladık. CAPİTOL olarak belediyelerce yürütülen yardım organizasyonlarına katıldık. 10 adet yaşam konteyner ( banyolu, wc’ li, ısıtıcılı ve şofbenli) yaptırdık ve Hatay Büyükşehir Belediyesi ile irtibata geçerek onlara ulaştırdık. 15 Şubat’ ta yola çıktık. 16 Şubat gününde Hatay’daydık. 3 gün içinde 10 konteyner montajı yaparak büyükşehir belediye yetkililerine teslim ettik. 18 Şubat’ta da döndük.
Bölgeyi nasıl gördünüz? Hatay televizyonda izlediğimiz gibi mi ?- Yollarda kıyafet dağları oluşmuş durumdaydı. Bizden genel olarak hasta bezi, iç çamaşırları istediler. Televizyonda veya sosyal medyada görmekle canlı görmek çok farklı.Farklı kelimesini açar mısınız ?- Bir kent neredeyse tamamen yıkılmış. On binlerce insan hayatını kaybetmiş. Hayatta olanlar yorgun gözlerle ısınmaya, barınmaya çalışıyor. Karayolu ile bölgeye gittiğimizde dikkatimi çeken de Adana ve İskenderun’da hayat daha normal akışında seyrederken Hatay’da kesinlikle bir yaşam yok. Savaştan çıkılmış gibi. İnsanlar yorgun, endişeli.
Hiç arama kurtarma çalışmalarına denk geldiniz mi ?- Hayır, biz konteynerları şehirden uzak bir alanda kurduğumuz için denk gelmedim.İnsanların ihtiyaçlara erişebilirliği hakkında ne söylemek istersiniz? - Gördüğüm kadarıyla malzemelerin halka teslimi noktasında bir organizasyon eksikliği var. Caddelere yığılmış, yerlere atılmış kıyafet dağları var.
Sizi en çok etkileyen neydi? Bu deneyiminden sonra hayatınızda bir değişiklik oldu mu mesela?- Yanında küçük çocuğu olan bir babanın sabahın 7’ sinde yanımıza gelip, yemek pişiremiyoruz, büyük tüpünüz var mı diye sorması. 1 hafta önce evinde ailesiyle bizim gibi bir yaşamı olan bir babanın sabahın o saatinde tüp aramaya çıkması beni çok etkiledi.Deprem ülkemizin gerçeği. Döndükten sonra hayata bakış açım değişti. Günlük hayatlarımız, maddi kaygılarımız, hırslarımız, arzularımız aslında çok önemsiz ve gereksiz.
Sizce bu süreç bundan sonra nasıl ilerlemeli? Eksikler neler?- Bence organizasyon ve iş bölümü daha hızlı olmalı. Bu ilk yardımlardan sonra hız kesmeden devam etmeliyiz. Önümüzdeki 2 ay daha o halk soğukla mücadele edecek. O insanlar bizim insanlarımız, kardeşlerimiz, anne babalarımız. ‘Yardım’ kelimesini doğru bulmuyorum. Paylaşmak sözcüğünü benimseyip elimizde ne varsa oradaki halkımızla paylaşmalıyız. Bu insanlar kalıcı ve güvenli konutlara geçene kadar buna devam etmeliyiz.
CAPİTOL AVM de Satın Alma Müdürü Erdem Bora Gül RöportajıBiraz kendinden bahseder misiniz? Depremden sonra nasıl bir destek organize ettiniz; kaç gün kaldınız ? - 41 Yaşımdayım. CAPİTOL AVM de Satın Alma Müdürü olarak çalışıyorum. Biz grup şirketler ve bireysel olarak hepimiz gibi deprem haberini aldığımız ilk andan itibaren ‘nasıl destek olabiliriz’ diye düşünerek planlar yapmaya başladık. CAPİTOL olarak belediyelerce yürütülen yardım organizasyonlarına katıldık. 10 adet yaşam konteyner ( banyolu, wc’ li, ısıtıcılı ve şofbenli) yaptırdık ve Hatay Büyükşehir Belediyesi ile irtibata geçerek onlara ulaştırdık. 15 Şubat’ ta yola çıktık. 16 Şubat gününde Hatay’daydık. 3 gün içinde 10 konteyner montajı yaparak büyükşehir belediye yetkililerine teslim ettik. 18 Şubat’ta da döndük.Bölgeyi nasıl gördünüz? Hatay televizyonda izlediğimiz gibi mi ?- Yollarda kıyafet dağları oluşmuş durumdaydı. Bizden genel olarak hasta bezi, iç çamaşırları istediler. Televizyonda veya sosyal medyada görmekle canlı görmek çok farklı.Farklı kelimesini açar mısınız ?- Bir kent neredeyse tamamen yıkılmış. On binlerce insan hayatını kaybetmiş. Hayatta olanlar yorgun gözlerle ısınmaya, barınmaya çalışıyor. Karayolu ile bölgeye gittiğimizde dikkatimi çeken de Adana ve İskenderun’da hayat daha normal akışında seyrederken Hatay’da kesinlikle bir yaşam yok. Savaştan çıkılmış gibi. İnsanlar yorgun, endişeli.Hiç arama kurtarma çalışmalarına denk geldiniz mi ?- Hayır, biz konteynerları şehirden uzak bir alanda kurduğumuz için denk gelmedim.İnsanların ihtiyaçlara erişebilirliği hakkında ne söylemek istersiniz? - Gördüğüm kadarıyla malzemelerin halka teslimi noktasında bir organizasyon eksikliği var. Caddelere yığılmış, yerlere atılmış kıyafet dağları var.Sizi en çok etkileyen neydi? Bu deneyiminden sonra hayatınızda bir değişiklik oldu mu mesela?- Yanında küçük çocuğu olan bir babanın sabahın 7’ sinde yanımıza gelip, yemek pişiremiyoruz, büyük tüpünüz var mı diye sorması. 1 hafta önce evinde ailesiyle bizim gibi bir yaşamı olan bir babanın sabahın o saatinde tüp aramaya çıkması beni çok etkiledi.Deprem ülkemizin gerçeği. Döndükten sonra hayata bakış açım değişti. Günlük hayatlarımız, maddi kaygılarımız, hırslarımız, arzularımız aslında çok önemsiz ve gereksiz.Sizce bu süreç bundan sonra nasıl ilerlemeli? Eksikler neler?- Bence organizasyon ve iş bölümü daha hızlı olmalı. Bu ilk yardımlardan sonra hız kesmeden devam etmeliyiz. Önümüzdeki 2 ay daha o halk soğukla mücadele edecek. O insanlar bizim insanlarımız, kardeşlerimiz, anne babalarımız. ‘Yardım’ kelimesini doğru bulmuyorum. Paylaşmak sözcüğünü benimseyip elimizde ne varsa oradaki halkımızla paylaşmalıyız. Bu insanlar kalıcı ve güvenli konutlara geçene kadar buna devam etmeliyiz. 
